Twórca jest poza zasięgiem, mogę więc zdradzić Wam pewną tajemnicę na jego temat. Gotowi? To jest wariat! Kompletnie nieobliczalny, postrzelony, stuknięty, ześwirowany egzemplarz. Owszem, zdarza mu się być odpowiedzialnym ojcem rodziny, godnym zaufania wspólnikiem, a nawet przykładnym mężem, ale jego żywiołem są wygłupy, żarty i szalone projekty. Myśli wciąż unoszą się gdzieś "ponad" codziennością, a wyobraźnia jest nieograniczona. Pomysły, które chodzą mu po głowie, niewiele mają wspólnego ze zdrowym rozsądkiem. Co ciekawe, wiele z nich udaje się wcielić w życie...

W liceum wymyślił sobie na przykład, że nakręci klip do jednego z gothic-metalowych kawałków swojego autorstwa. W teledysku miał występować między innymi płonący krzyż... i wystąpił. Papierowy krzyż płonął w pokoju wielkości dwa na cztery metry kilkukrotnie, aż do uzyskania pożądanego efektu. Warto dodać, że na dworze było minus dziesięć stopni i wietrzenie swądu spalenizny trwało kilka dni.

Kiedy zamieszkaliśmy razem, świeżo upieczony inżynier postanowił wydzielić część dużej łazienki i zbudować wygłuszone pomieszczenie, w którym będzie mógł śpiewać i grać do woli bez uszczerbku na zdrowiu reszty lokatorów... i zbudował. Teraz wchodzi doń średnio raz na trzy miesiące, ale za nic nie da go zburzyć. Czasem można zastać tam Lenę grającą na lekko zakurzonym syntezatorze lub gitarze.

Wydawać by się mogło, że wraz z przyjściem na świat upragnionego potomstwa jego pęd ku artystycznym przedsięwzięciom nieco osłabnie. Że jego priorytety się zmienią i z dniem ukończeniu studiów magisterskich poszuka dobrze płatnej pracy na etacie. Nic bardziej błędnego. Postawił na drugą obok muzyki pasję - fotografię. Okazało się, że to był strzał w dziesiątkę i dziś, po kilku latach prób i błędów, wraz z siostrą (Ciocią Dianą) tworzą najbardziej twórczy duet fotograficzny w tej części Europy. Dlaczego? Dlatego że to, co robią, podszyte jest szalonym geniuszem Taty Leny i Kuby. Super Taty!

Jego zwariowana natura ma odzwierciedlenie w relacjach z dziećmi. To Tata zawsze wymyśla najgłupsze zabawy, na przykład tłuczenie się po głowach pustą butelką po wodzie, skakanie na łóżku albo licytacje rodem z "Aukcji w ciemno". To on nauczył dzieci udawać, że śpią, a dwuipółletnią Lenę... jak "być zjaraną". Nie, nie przez podanie jej nielegalnej substancji, bez przesady. Zauważył kiedyś, że córka tańczy z zamkniętymi oczami, pociągnął więc temat, pokazał kilka kocich ruchów i poinstruował w odgrywaniu "zjaranej Lenki", co córka robi z dumą do dziś. O, taki Tata.

Rozumiecie więc, dlaczego czasem mówię, że mam trójkę dzieci? Bycie wybranką i matką potomków takiego indywiduum nie jest łatwe. Ale artystom wybacza się więcej, prawda? Należy także oddać Twórcy sprawiedliwość: przy całym swym na pozór luźnym podejściu do świata, spotęgowanym dodatkowo przez tryb pracy, jest możliwie najbardziej zaangażowany w życie rodzinne. Wszyscy czujemy, że mu na nas zależy. A szaleństwo, choć momentami bywa irytujące, niekiedy udziela się wszystkim i wtedy... wtedy jest nasz najlepszy czas.

Zdjęcia: Twórca, Rodzicielka, Lenka :)

Lenka:
sukienka - Escarabajo
buty - Bartek

Kuba:
bluzeczka - Escarabajo
spodenki - H&M
buty - Bartek

PS. Nigdy nie ukrywałam, że jestem żoną fotografa. Zdjęcia na blogu to ogromna zasługa Twórcy. 99% wiedzy, jaką mam na temat fotografii, pochodzi z jednego, niewyczerpanego źródła. Wiele nauczył mnie świadomie i z premedytacją, dużo podchwyciłam też bezczelnie go podglądając. Pomógł wybrać aparat i wciąż udziela cennych wskazówek. Choć mamy nieco inne widzenie świata i całkowicie różne możliwości sprzętowe, jest moim Mistrzem, ot co! Sorry, Diana :P