W domu gotujemy (liczba mnoga to lekkie nadużycie) niemal codziennie. Bez ekstrawagancji, głównie po włosku (domowa pizza i makarony) oraz chińsku (kurczak z ryżem na 15 sposobów), czasem po amerykańsku (steki, nuggetsy), rzadziej po polsku (odgrzewamy pierogi lub mielone od Babci). Z zupami jest gorzej, szczególnie zimą, bo nie przepadam za zapachem gotującego się wywaru. Tu na ratunek przychodzi wujek Gerber, kostka rosołowa i gotowa mrożonka warzywna czy puszka groszku, ewentualnie niezastąpiona Babcia.

O tym, że kuchnia w dzieciatym domu jest ważna, wie każda mama. Ostatnio na znajomym blogu zakończył się konkurs na najlepszy przepis kulinarny okraszony zdjęciami, zachęcałam Was do niego na facebooku. Skuszona wspaniałymi nagrodami, postanowiłam podjąć wyzwanie. Nie chodziło jednak o zwykły przepis... "Pomyśl, co z apetytem je Twój Kurdupel, pomyśl jakie masz rodzinne przepisy, co się sprawdza, co jest pyszne." Myślałam więc, myślałam i wymyśliłam!

Na apetyt Leny nigdy nie mogłam narzekać, choć ostatnio stała się nieco bardziej wybredna. Jest jednak takie danie, które połyka kęs za kęsem, aż jej się uszy trzęsą. Ponadto jest proste i ekspresowe. O wyborze zdecydowało jednak co innego. Otóż zawsze, ale to zawsze, robimy je z Leną razem. Nie wierzycie? Zapytajcie ją o przepis – powie z pamięci! :) I choć wiem, że każdy, kto do kuchni wchodzi nie tylko po herbatę, ma swój sposób na naleśniki, postanowiłam podzielić się z Wami naszym, bo nieraz słyszałam, że jest świetny.

Składniki:
Ciasto: 2 jajka, kilogram mąki (tyle na pewno nie zużyjemy, ale nie mam pojęcia, ile, więc lepiej mieć zapas), pół litra mleka, 2 łyżki oleju, łyżeczka cukru, dwie szczypty soli.
Farsz: twaróg półtłusty (250 g), śmietana 12%, małe opakowanie cukru wanilinowego (dla bardziej wysublimowanych języków – laska wanilii i cukier trzcinowy).
Łyżka masła do podsmażenia, maliny (świeże lub mrożone)

Przygotowanie:
Ciasto: do miski wlewamy pół litra mleka i wbijamy dwa jajka, wsypujemy cukier i sól. Dosypujemy mąkę i mieszamy tak, aby konsystencja była podobna do rzadkiej śmietany. Jeśli wsypiemy za dużo mąki, dolewamy odrobinę mleka lub wody. Proporcje nie są tu mega istotne, ważne żeby gęstość była odpowiednia, aby ciasto ładnie rozlewało się po gorącej patelni. Wlewamy olej (dwie łyżki to wartość przybliżona, u nas Lena po prostu robi „chlup” z butelki). Znów mieszamy. Smażymy na największym ogniu, na teflonowej patelni do naleśników (dopiero na zdjęciach zauważyłam, jak bardzo nasza jest wysłużona, chyba czas ją zmienić ;)), bez dodatkowego tłuszczu, wlewając ciasto przy pomocy łyżki wazowej (nasza łyżka jest idealną miarką – naleśniki wychodzą cieniutkie i pełne). Dobranie odpowiedniej ilości ciasta na jednego naleśnika to kwestia indywidualna (wielkość patelni kontra wielkość łyżki), jednak raz wyznaczona – nigdy nie zawodzi. Natomiast z liczbą naleśników bywa różnie. Nigdy się jednak nie marnują, kiedy w pobliżu jest dżem czy Nutella. Jeśli macie w domu łasuchy, lepiej podwójcie ilość składników :)
Farsz: twaróg rozgniatamy widelcem, dodajemy cztery, pięć łyżek śmietany, dosypujemy opakowanie cukru waniliowego, mieszamy. Do smaku można oczywiście dodać więcej cukru, my dużo nie cukrzymy, więc radzę "dosmakować" :) Taka ilość farszu wystarcza u nas na pięć, maksymalnie sześć naleśników, chyba że Lena niepostrzeżenie zje połowę w chwili mojej nieuwagi.

Kluczowym momentem dla smaku tego dania jest podsmażenie złożonych w trójkąty naleśników z farszem na maśle, z obu stron. Na końcu polewamy odrobiną śmietany, dodajemy maliny i posypujemy cukrem.

Voilà!

W konkursie zajęliśmy zaszczytne trzecie miejsce w kategorii "najsmaczniejsze zdjęcie". Musieliśmy jednak przesłać trzy, a przy produkcji powstało... kilka więcej. Oto one!

Zdjęcia: Rodzicielka, ciocia Kasia (bardzo dziękuję za pomoc!)

Lenka:
bluzka - H&M (10 zł na wyprzedaży!)
legginsy - Next
skarpetki - Cubus

Kuba:
bluzka - Tesco/ F&F Kids