Sklepy wietrzą magazyny, blogerki wietrzą szafy. Może nieco spóźniona, wietrzę i ja, nie tylko garderobę, ale i całe mieszkanie. Kiedy rok temu Twórca stanowczo sprzeciwił się zakupowi kolejnej szafy, twierdząc, że musimy najpierw pozbyć się zbędnych rzeczy, a okaże się, że wcale nie jest nam potrzebna, początkowo byłam wściekła. Miejsce na mebel jest, a ciuchy wciąż wędrują po pokojach - to po komodach, to po kanapie, krzesłach, podłodze... Od tamtej pory, jak się pewnie domyślacie, chętnych do spacerów nie ubyło. A że przybyło, w domu na potęgę rosnących dzieci i matki z bzikiem - nikogo przekonywać nie muszę. Pewnego poranka, potknąwszy się o niemającą swojego miejsca zabawkę, przełożywszy po raz n-ty z kąta w kąt pudło z za małymi ciuszkami - doznałam olśnienia. Wyobraziłam sobie nasze niemałe przecież mieszkanie kompletnie puste, na półkach i w szufladach pojedyncze, te najbardziej potrzebne i wartościowe rzeczy, kilka pamiątek. Chwilę później pod moimi powiekami wyświetliła się reklama serwisu ogłoszeniowego, ta ze znikającymi przedmiotami i rosnącą sakiewką.

Mniejsza o sakiewkę. Przede wszystkim muszę pozbyć się z mojego życia ogromnej ilości rzeczy, które zgromadziliśmy w ciągu ostatnich czterech lat. Takich, które "może się jeszcze przydadzą", "szkoda oddać", "szkoda sprzedać", "szkoda wyrzucić". Uwierzycie, że do tej pory przechowuję swoją suknię ślubną? Bo taka piękna, bo może Lenka... Tak, tak, sama teraz pukam się w czoło. Wygląda na to, że przedmioty zaczęły mną rządzić. Już nie mogłam swobodnie w wolnej chwili usiąść przy stole z gazetą czy książką, nie zrobiwszy sobie uprzednio miejsca. A ja sobą rządzić nie pozwolę. Szczególnie, że patrzy na to czworo oczu, nasiąkają tym dwie małe skorupki.

Dlatego też postanowiłam wreszcie urządzić dziecięce pokoje z prawdziwego zdarzenia. Kiedy Kuba przyszedł na świat, a Lena przeprowadziła się "do siebie", czekały na nią moje meble jeszcze z czasów liceum, uzupełniane o kolejne elementy zestawu podczas studiów. Niebrzydkie, ale kompletnie nieużyteczne dla takiego malucha. To także ich (nie)funkcjonalność przyczyniła się do "wypłynięcia" córkowego mienia na salony. O urządzaniu pokoiku jeszcze na pewno przeczytacie, a efektami pochwalimy się nieraz. Planowany budżet? Co uda nam się uzbierać ze sprzedaży. Także będzie ciekawie ;)

Jak działać, to na szeroką skalę! Sprzedajemy więc prawie wszystko. Większe gabaryty trafiły na serwis ogłoszeniowy, a te mniejsze, głównie ciuszki, być może wkrótce zabawki, stopniowo będę pojawiały się na naszych allegrowych aukcjach (KLIK). Choć plany były bardziej optymistyczne, na razie udało mi się wyłącznie z częścią wiosennych i letnich ubranek i butów Leny. Usłyszałam głosy, że za szybko wychyliłam się z tymi letnimi sukienkami, ale bardziej zapobiegliwe mamy na pewno już myślą o upałach! Po świętach natomiast pojawią się ciuszki Kubusia, duże paki niemowlęce i kilka malutkich perełek. Wszystkich chętnych bardzo proszę o wyrozumiałość, ponieważ jest to moja dziewicza przygoda z serwisem ;) Podaję rozmiary z metki (często bardzo dyskusyjne), a także dodatkowo dokładne wymiary w centymetrach. Wszystkie aukcje kończą się w poniedziałek 25 marca.

A w związku z tym, że z nowym rokiem nie poczyniłam żadnych postanowień, myślę, że wigilia pierwszego dnia wiosny jest idealnym momentem, by to zrobić. Uroczyście postanawiam, że dopóki nie pozbędę się wszystkiego, nie kupię niczego nowego. Myślicie, że dam radę?

PS. Mamy także cichą nadzieję, że tym marcowym zrywem przywołamy nareszcie wiosnę. Zastanawiam się, czy nowy wózek, nieużywany, schowany w kącie, zapomniany niemal, się na nas nie obrazi...