Wprawdzie do rozpoczęcia roku szkolnego został niespełna tydzień, ale ja już dziś śmiało mogę ogłosić wakacje A.D. 2014 najkrótszymi wakacjami w moim życiu. Nie, nie dlatego, że szef poskąpił mi urlopu, bo choć szefów mam bardzo sympatycznych, nie mogę liczyć na urlop w rozumieniu prawa pracy. Paradoksalnie - wakacje trwały pełne dla miesiące, a i tak były zdecydowanie za krótkie. Nie wdając się w szczegóły teorii względności czasu, pozostaje mi stwierdzić co następuje: w tym roku wyjątkowo dotkliwie odczułam przyspieszenie wskazówek zegara i wciąż nie znalazłam sposobu na zatrzymanie tego okrutnego mechanizmu.

Najdłuższy najkrótszy (dwutygodniowy) turnus nad naszym jeziorem, który rozpoczęliśmy w pierwszym tygodniu sierpnia, rozpieścił nas przepiękną pogodą, więc, jak zaraz zobaczycie, spędziliśmy go głównie w zupie zwanej wodą lub jej pobliżu. Zdjęć z trzeciego, nieco chłodniejszego turnusu nie zdążyłam jeszcze nawet zgrać :( Tak, aktualnie znajduję się w stanie powszechnie zwanym niedoczasem. O naszych hitach tych wakacji napiszę w następnym poście (chyba! w końcu mało komu takie info jest jeszcze potrzebne ;)), wtedy też możecie spodziewać się paru słów wyjaśnień, na czym będą polegały obiecane zmiany na blogu :)

Z tego miejsca chciałam gorąco podziękować Kasi i Karolowi. Za cierpliwość i nie tylko ;)