Mam nadzieję, że kilkoma poprzednimi wpisami udało mi się udowodnić, że lato w mieście może być super. Oferuje wiele, w zamian oczekując tylko odrobinę dobrych chęci i wysiłku. Naprawdę niedużo, ale podczas upałów sięgających czterdziestu stopni wystarczająco, żeby zmęczyć najwytrwalszego mieszczucha. Szczególnie matkę szalonego, ciekawego świata i ludzi rodzeństwa.

Na posterunku trwałam długo, nie bez radości i satysfakcji najlepszej strażniczki domowego ogniska. W końcu większość letnich wieczorów spędzaliśmy razem, całą czwórką w naszym wspólnym domu, nieważne jak bardzo zabałaganionym. Kiedy jednak okazało się, że oznacza to raczej spanie pod jednym dachem niż rodzinną sielankę, a Twórca, jeśli w ogóle jest, to wyłącznie ciałem, doszłam do wniosku, że nasza obecność nie jest mu potrzebna. Wręcz przeciwnie - bardziej potrzebuje ciszy i świętego spokoju w pracy. Dzieciakom przydałaby się zmiana otoczenia, a mnie - odpoczynek od biegania w tę i z powrotem na trzecie piętro z kilkunastokilowymi ładunkami.

Najpierw zrobiliśmy więc z Kochanymi Dziadkami rozpoznanie terenu, a kiedy wypadło pozytywnie, spakowaliśmy manatki i wyjechaliśmy, na początek na kilka dni. W miniony weekend szykowała się bowiem wyjątkowa impreza (nota bene wspaniała - ukłon w stronę cudownych Państwa Młodych). Pojutrze znów wyruszamy porozkoszować się jeszcze trochę jedynym miejscem na ziemi, pełnym wspomnień niemal jak z innego życia, popatrzeć na nie znów dziecięcymi oczyma. Poobijać się do granic przyzwoitości...

O tym, gdzie jesteśmy w sierpniu, kiedy nie jesteśmy w mieście, dowiecie się najpewniej z następnego wpisu. Choć o zasięgu sieci można tam tylko pomarzyć, tym razem zabieram ze sobą komputer. Być może uda mi się przezwyciężyć lenistwo i parę słów napisać ;) Chciałabym bardzo zabrać Was, Kochani, słowem i obrazem, w sentymentalną podróż, na wakacje mojego dzieciństwa.

Tymczasem dziś zdjęcia dla mnie szczególne: Lenka jako Świtezianka (choć nie nad Świteziem ;) ).

Lena:
spodnium, okulary - H&M
opaska - hand-made by Rodzicielka

PS. Ubranka Miętówki, wyborem naszym oraz miętówkowego teamu, wędrują do Olgi (Zestaw słonecznych szortów i bluzeczki wiązanej na szyi (o której myślę, że nazywa się “kropka w kropkę”) nazwałabym – nawiązując do plam na Księżycu – kropki na Słońcu) oraz Sandry (http://mietowka.pl/pl/p/sukienka-retro/104 - “DWIE FALBANKI W MALOWANKI”). Gratuluję, Dziewczyny, i proszę o kontakt!