Podobno nudzą się tylko ludzie nudni. Przyjmując odwrotną analogię (nie nudzą się ludzie interesujący), matki małych dzieci muszą być szalenie atrakcyjne i skrajnie ekscytujące, bo nie pamiętam, kiedy ostatnio się nudziłam. Szczerze mówiąc, o niczym innym nie marzę, jak ponudzić się, choć przez godzinkę, dobra, może być pół.

Z dwójką takich agentów jak Lena i Kuba spełnienie tego marzenia jest, póki co, niemożliwe. Choć z drugiej strony: według psychologów nuda to stan, w którym brak rozbieżności pomiędzy oczekiwaniami, co do tego, co się wydarzy, a tym, co się rzeczywiście dzieje, czyli po prostu brak zaskoczenia. A mnie chyba powoli przestaje zaskakiwać permanentny stan zaskoczenia tym, co też znowu wymyśliły moje dzieciaki...

Przy śniadaniu, Rafał nie może zebrać porannych myśli.
- Kubuś, czy naprawdę musisz bez przerwy wydawać z siebie dźwięki?
Kubuś, z szyderczym uśmiechem:
- Dźwięk... dźwięk, dźwięk!

Podsłuchane:
- Lena, oć, bum bum pat, obacz!
- Już idę, Kubuniu! Słucham?
- Obacz, Lena, bum bum pat, wyjmie?
- Pewnie, Kubuniu, wyjmę! Jak super, chłopie, że ty już normalnie gadasz!

Zasypiamy. 22:30. Kuba już smacznie chrapie, a siostra... Całkiem poważnie, ze smutną miną mówi:
- Aua, Mamo!
- Co jest, Lenka?
- Boli mnie noga... - krzywi siÄ™.
- Noga?
- Ta-ak... - prawie płacze, po czym zaczyna śpiewać, a takt ludowej przyśpiewki: - Boli mnie noga w biodrze, nie mogę chodzić dobrze...

Poranna rozmowa z czterolatkÄ… przy ubieraniu.
- Mamusiu, powiesz mi ten wierszyk o koziołku?
- Pewnie! - wiele nie myśląc, zaczynam (od drugiej zwrotki, ale mniejsza z tym, właśnie zapinam guzik Kubowych spodni) - Posłał kozioł koziołeczka do miasteczka po ciasteczka. Koziołeczek mknie raz-dwa-trzy. Nagle staje, nagle patrzy: chustka wisi na parkanie...
- Nie chustka, tylko kózka! - przerywa nagle córka.
- Jaka kózka? - pytam zaskoczona - Jak kózka może wisieć na parkanie, kochanie? Tym bardziej, jeśli zaraz się okaże, że ma cztery rogi. Chustka wisi, taka do nosa...
- Nieeee! Kózka, mówię ci, naprawdę! - upiera się przy swoim, nie wiem, po kim ona jest taki osioł... Pertraktacje trwają dłuższą chwilę, po czym znajduję rozwiązanie:
- OK, zaraz przyniosę książkę i ci pokażę, na obrazku.
- Książkę...? Książkę przyniesiesz? Daj spokój, sprawdź w Google'u!

- Mamo, mamo, mamusiu! Zalałam sobie bluzeczkę, kiedy myłam rączki!
- To nic, Lenka, to tylko kilka kropelek, zaraz wyschnie.
- Ale mamusiu, ja cię bardzo proszę, daj mi inną bluzkę. Ja nie mogę znieść tego moczu.

Wyobraźcie sobie, że to tylko skrawek ich możliwości... który zdążyłam spisać, kiedy akurat mogłabym się ponudzić ;)

Lena:
bluzeczka - Escarabajo
spodnie - od piżamy, no name (śnieg nie sługa, spada, kiedy chce)

Kuba:
koszulka - H&M
spodnie - C&A

W roli upiększacza scenerii kule Cotton Ball Lights.