Sen w ciągu dnia to u nas świętość. Po etapach negacji czy negocjacji, zasypianiu buzią w podwieczorku, pod stołem i w kąpieli, doszliśmy do wniosku, że w naszym przypadku najlepiej sprawdza się tak zwana "drzemka przymusowa". Przychodzi wyznaczona godzina (tu jestem nieco elastyczna), jemy zupę i idziemy spać. Zdarzają się oczywiście wyjątki, zwykle związane z wyjazdami, ale kiedy tylko możemy, trzymamy się ustalonego schematu.

W związku z tym, że dzieci śpią w jednym pokoju, początkowo usypiałam ich kołysankami i wychodziłam, kiedy już smacznie chrapali. Często kończyło się tym, że zasypiałam razem z nimi. Skarżyłam Wam się nawet na fejsbuku, pamiętacie? Teraz zarówno wieczorem, jak i w ciągu dnia czytam im wybraną książkę i wychodzę. Choć obawiałam się ich reakcji, jak zwykle pozytywnie mnie zaskoczyli. Lena protestowała ze łzami w oczach przez pierwsze dwa dni, ale pozwoliła sobie wytłumaczyć, że "mama śpi z tatą" :) Co się dzieje, kiedy ich zostawiam? Czasem jak na komendę zamykają oczy i odpływają, innym razem jedno gada, a drugie zasypia lub chichrają się razem dłuższą chwilę i potrzebna jest interwencja... Nierzadko, jak dziś, zastaję ich śpiących w jednym łóżku, pomimo że zostawiłam w osobnych.

Dzięki tej godzince czy dwóch w ciągu dnia mogę odpisać na najpilniejsze maile, zaplanować nowy wpis, poczytać, obejrzeć coś, a nawet bezmyślnie (?) w ciszy (!) pogapić się w sufit. Mogę też zrobić całkiem spontaniczne zdjęcia do nieplanowanego wpisu o drzemce ;)

A Wy, Kochani, śpicie w dzień?